Podróż pociągiem często jest podwójną podróżą: w stronę zewnętrznego punktu destynacji oraz w głąb samego siebie. Staje się czasem relaksu, sennej kontemplacji, zatopienia się we własnych myślach,. Mózg przechodzi wówczas w stan alfa, w którym praca neuronów jest bardziej zsynchronizowana, zwiększa się inwencja twórczą, siła wyobraźni i możliwość przyswajania wiedzy. Fale alfa towarzyszą umysłowi w stanie spoczynku, kiedy zamkniemy oczy, a także tuż przed zaśnięciem i zaraz po obudzeniu.

Sfera wizualna filmu „dzieje się” w źrenicy oka. Tam, w obszarze graficznego zapisu EEG mieszają się światła mijanych dróg i osiedli ze światłami gwiazd i galaktyk naszego Uniwersum.

W sferze dźwiękowej utwór łączy odgłosy podróży pociągiem z „wewnętrzną melodią” fali mózgowej alfa.